Żyła w Mezopotamii 2500 lat temu, była babilońską księżniczką, córką króla Nabonida.
Niemal dwa tysiąclecia dzieliły ją od czasów jednej z jej poprzedniczek, słynnej poetki Enheduanny, córki Sargona Wielkiego, arcykapłanki świątyni boga Nanny w mieście Ur. Dawne zwyczaje i urzędy odchodziły w zapomnienie. Upłynęło sześćset lat od śmierci ostatniej arcykapłanki sanktuarium, już od sześciuset lat żadna kobieta nie pełniła roli ziemskiej małżonki boga, przez pokolenia pełnionej przez córki i siostry królów.
Król Nabonid, jakby przeczuwając, jaka rola mu przypadnie, szczególnie interesował się historią. Kiedy podczas renowacji dawnych świątyń zgodnie z tradycją prowadził prace wykopaliskowe aż do fundamentów, by odtworzyć pierwotny plan budowli, nie poprzestawał na tym, ale dokładnie opisywał znalezione depozyty i starał się oszacować, jak dawno przed nim żyli poprzedni władcy. Odrestaurował znaleziony podczas odbudowy świątyni w Sippar uszkodzony posąg Sargona Wielkiego, ,,przez wzgląd na cześć należną bogom” oraz ,,szacunek dla władzy królewskiej”. Zafascynowany przeszłością, próbował też wskrzesić dawne zwyczaje i instytucje. W roku 547 p.n.e. przywrócił urząd arcykapłanki boga Nanny w Ur i zgodnie z tradycją mianował na to stanowisko, podobno wskazaną przez boskie znaki, swoją córkę. Przyjęła wówczas sumeryjskie imię, pod którym jest nam znana: Ennigaldi-Nanna.
Zamieszkała w odbudowanej przez ojca prastarej siedzibie arcykapłanek, zwanej 𝘨𝘪𝘱𝘢𝘳, przyświątynnej rezydencji, mierzącej około 100×50 metrów, w skład której wchodziły pokoje mieszkalne i pomieszczenia pomocnicze. Podczas wykopalisk prowadzonych w Ur w roku 1925 Leonard Woolley odkrył w jednym z pomieszczeń pałacu 𝘨𝘪𝘱𝘢𝘳 dziesiątki starannie ułożonych obok siebie przedmiotów z różnych epok. Była tam między innymi część diorytowego posągu poświęconego bogini Ninsun przez sumeryjskiego króla Szulgiego, ceremonialna głowica maczugi wykonana z kamienia, graniczny kamień 𝘬𝘶𝘥𝘶𝘳𝘳𝘶 z czasów kasyckich, gliniany stożek fundacyjny z budynku w Larsie. Przedmiotom towarzyszyły niewielkie cylindry z opisami w trzech językach…
Pomieszczenie z kolekcją zgromadzoną i opisaną przez Ennigaldi-Nannę uważa się za pierwsze muzeum na świecie.
Nabonid, ojciec Ennigaldi-Nanny, okazał się ostatnim rodzimym władcą starożytnej Mezopotamii. W siedemnastym roku jego panowania armia perska pod wodzą Cyrusa wtargnęła do kraju i podbiła państwo nowobabilońskie.
 |
| Gliniany cylinder z Ur służący jako muzealna etykieta, obecnie w zbiorach British Museum |
