Skoro więc Lidyjczycy przybyli do celu swej podróży i złożyli dary wotywne, zadali wyroczniom takie pytanie: Krezus, król Lidyjczyków i innych ludów [...] zapytuje, czy ma wyprawić się przeciw Persom i czy może jeszcze pozyskać jakąś sprzymierzoną armię. — Tak brzmiało ich pytanie, a odpowiedzi obu wyroczni były z sobą zgodne, bo obie obwieszczały Krezusowi, że jeżeli wyprawi się na Persów, to zniweczy wielkie państwo. [...] Kiedy Krezus poznał osnowę przyniesionych mu boskich przepowiedni, był nimi niezmiernie ucieszony; mając zaś całkiem pewną nadzieję zniweczenia królestwa Cyrusa, posyła znów do Delf i obdarowuje Delfijczyków, których liczbę zbadał: każdemu z osobna daje po dwa statery złota.
[...]
Tak więc Persowie zajęli Sardes, a sam Krezus stał się ich jeńcem. Po czternastoletnich rządach i czternastodniowym oblężeniu położył on wedle przepowiedni kres swemu wielkiemu państwu.
Herodot, „Dzieje”, ks. I, przełożył Seweryn Hammer.
