Wieża Eiffla

Została zbudowana w roku 1889, specjalnie na paryską Wystawę Światową, zorganizowaną z okazji setnej rocznicy zdobycia Bastylii, początku rewolucji francuskiej. Wieża miała demonstrować możliwości naukowo-techniczne epoki pary i stali.

Ażurową konstrukcję z ponad 18 tysięcy elementów z kutej stali, połączonych przez 2,5 miliona nitów, wznoszono przez dwa lata. W czasach, gdy powstała, mierzyła 312 metrów wysokości i była najwyższą budowlą na świecie, dwukrotnie przewyższając wysokością najwyższą budowlę starożytności, piramidę Cheopsa (146 m). Dla porównania: wieża hejnałowa kościoła Mariackiego w Krakowie ma 82 metry, a Pałac Kultury i Nauki w Warszawie wznosi się na 237 metrów, licząc do czubka iglicy.

Plan zbudowania tak ogromnej wieży w centrum Paryża wywołał duże kontrowersje. Z jednej strony niektórzy kwestionowali wydawanie wielkich pieniędzy na przedsięwzięcie, które uważali za niemożliwe do zrealizowania. Przed budową wieży Eiffla nie wzniesiono żadnej konstrukcji na wysokość nie tylko 300 m, ale nawet na 200 m. Z drugiej strony projekt budził gorący sprzeciw osób przekonanych, że postawienie takiej wieży jest niestety możliwe. Po dwóch tygodniach od rozpoczęcia prac nad fundamentami budowli w paryskiej prasie ukazał się list protestacyjny podpisany przez kilkadziesiąt osób ze świata kultury, wśród których byli m.in. Dumas, Maupassant, Zola, Prudhomme: „Wystarczy (…) wyobrazić sobie oszałamiająco niedorzeczną wieżę górującą nad Paryżem niczym gigantyczny czarny komin, przytłaczający swoją barbarzyńską masą Notre Dame, Sainte Chapelle, Tour Saint Jacques, Luwr, kopułę Les Invalides, Łuk Triumfalny, wszystkie nasze upokorzone pomniki, całą naszą pomniejszoną architekturę, która zniknie w tym zdumiewającym śnie. I przez dwadzieścia lat będziemy oglądać ohydny cień obrzydliwej kolumny ze skręcanej blachy rozciągający się nad całym miastem”.

Faktycznie, zawarty z Gustave’em Eiffelem kontrakt przewidywał, że wieża będzie stała przez 20 lat, a przez ten czas konstruktor będzie miał wyłączne prawa do czerpania z niej zysków, zarówno z biletów wstępu, jak i przychodów z restauracji i platform widokowych. Zbudowana na miejskim gruncie budowla miała być eksploatowana do końca roku 1909, po czym stać się własnością miasta Paryża i zostać rozebrana, podobnie jak większość innych obiektów wzniesionych na Polu Marsowym z okazji wystawy. Tymczasem za zgodą Eiffla niezmiernie wysoka konstrukcja stała się miejscem eksperymentów naukowych, umieszczono na niej stację meteorologiczną, a w 1903 roku zamontowano na szczycie antenę pierwszego we Francji radiotelegrafu. Błyskawiczne sukcesy nowej metody komunikacji uchroniły wieżę przed rozbiórką.

W 1957 na samym szczycie zainstalowano maszt telewizyjny, co zwiększyło pierwotną wysokość budowli do 320 metrów. Kolejne instalacje powiększyły wysokość wieży Eiffla aż do 330 metrów w roku 2022.