Parowóz „Jupiter”

„Jupiter” został zbudowany we wrześniu 1868 roku w Nowym Jorku wraz z trzema innymi, identycznymi maszynami, opalanymi drewnem, mierzącymi po 12,5 m i ważącymi po 30 ton. Parowozy zdemontowano i przewieziono drogą morską do San Francisco w Kalifornii. Po ponownym złożeniu, wiosną następnego roku, rozpoczęły służbę dla spółki kolejowej Central Pacific Railroad. „Jupiter” został przydzielony do trzeciego, najbardziej na wschód wysuniętego odcinka trasy budowanej od wybrzeża Pacyfiku. Obsługiwał przewozy pasażerskie i towarowe. Przeszedł do historii, kiedy w maju 1869 w Promontory Summit w stanie Utah dołączył do lokomotywy Union Pacific nr 119 podczas ceremonii wbicia złotego gwoździa, wieńczącej połączenie torów obu spółek w pierwszą transkontynentalną linię kolejową w Stanach Zjednoczonych.

Po ceremonii „Jupiter” kontynuował służbę dla Central Pacific. W latach siedemdziesiątych spółka zrezygnowała z nadawania nazw swoim parowozom; porzucono wówczas nazwę „Jupiter” i lokomotywę nazywano po prostu CP nr 60. W 1893 przystosowano ją do spalania węgla, a następnie sprzedano innej spółce kolejowej. W 1909 roku, po 40 latach służby, „Jupiter” został sprzedany na złom. Dziś istnieje tylko replika.

Amerykański parowóz z XIX wieku, wzorowany na lokomotywie „Jupiter”