Najwyższym urzędem w państwie rzymskim w czasach republiki i pryncypatu (wczesnego cesarstwa) był sprawowany dwuosobowo przez rok konsulat. Konsulowie zwoływali posiedzenia senatu i przewodniczyli im. Nadzorowali wykonywanie uchwał senatu i zgromadzeń ludowych. Przyjmowali poselstwa obcych państw. Sprawowali najwyższą władzę sądowniczą: tylko oni mogli unieważniać decyzje pretorów miejskich, zajmujących się jurysdykcją cywilną na terenie Rzymu. Byli zwierzchnikami sił zbrojnych państwa. Konsulów wybierano w głosowaniu powszechnym na zgromadzeniach ludowych zwanych komicjami centurialnymi. W praktyce wczesnego cesarstwa to cesarz decydował o nominacji, choć wybory nadal się odbywały.
W przeddzień igrzysk cyrkowych na których miał biegać jego koń, Incitatus, [Kaligula] nakazywał przez żołnierzy ciszę w całym sąsiedztwie, aby nikt nie zakłócał jego odpoczynku. Dał mu nie tylko marmurową stajnię i żłób z kości słoniowej, czapraki purpurowe, naszyjniki z drogich kamieni, lecz nawet pałac, rzeszę niewolników i meble, aby tym wystawniej podejmować osoby zaproszone w imieniu konia. Podobno miał zamiar wyznaczyć go na konsula.Swetoniusz, „Żywoty cezarów. Kaligula”, 55; przeł. Janina Niemirska-Pliszczyńska]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz