Pierwszą na świecie stacją kosmiczną był radziecki Salut 1, wyniesiony na orbitę w roku 1971. Kiedy Związek Radziecki stracił szanse na wyprzedzenie Stanów Zjednoczonymi w wyścigu do pierwszego załogowego lądowania na Księżycu, podjęto decyzję o skoncentrowaniu się na możliwościach długotrwałego przebywania załóg w kosmosie. Pomysł na stację orbitalną pojawił się jeszcze przed pierwszym lotem człowieka w kosmos i był stosunkowo prosty: należy umieścić na orbicie okołoziemskiej duży statek załogowy do prowadzenia badań naukowych, wyposażony tylko w niewielkie silniki do korygowania orbity, w baterie słoneczne zapewniające energię elektryczną oraz węzeł cumowniczy do dokowania statków, które co jakiś czas przywożą z Ziemi uzupełnienie zapasów i nowych członków załogi na wymianę.
Ogółem na orbitę okołoziemską w ciągu 11 lat trafiło siedem stacji Salut. Ich następcą był Mir, pierwsza stacja złożona z modułów i zmontowana na orbicie. Jej główny moduł został wyniesiony w kosmos w roku 1986, następnie dołączono do niego trzy moduły naukowe, zanim świat zaczął się zmieniać. W maju 1991 na stację Mir trafił kosmonauta Siergiej Krikalow. W lipcu zgodził się pozostać na stacji jako inżynier lotu kolejnej załogi, bo zrezygnowano z jednego z dwóch zaplanowanych lotów. Kolejna załoga miała przybyć w październiku… Tymczasem wrzenie w Związku Radzieckim osiągnęło punkt krytyczny: do końca września niepodległość ogłosiły prawie wszystkie republiki, w październiku dołączyły do nich Azerbejdżan i Turkmenistan, 16 grudnia ostatnia — Kazachstan. Faktycznie przestało istnieć państwo, do którego należała stacja Mir i które wysyłało na nią ludzi. A zarówno radziecki kosmodrom Bajkonur, jak i lądowisko znajdowały się na terytorium obecnie niepodległego Kazachstanu… Krikalow pozostał w kosmosie dwa razy dłużej niż pierwotnie planowano, wrócił na Ziemię dopiero w marcu.
Stacja Mir funkcjonowała do roku 2001 i była największą konstrukcją zbudowaną na orbicie do czasu powstania Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), skonstruowanej i eksploatowanej wspólnie przez USA, Kanadę, Rosję, państwa członkowskie Europejskiej Agencji Kosmicznej, Japonię i Brazylię.
 |
Od roku 2021 Ziemię okrąża wzorowana na Mirze chińska stacja kosmiczna Tiangong, trzecia z tej serii. Obecnie składa się z modułu podstawowego z częścią mieszkalną, z dwóch położonych naprzeciw siebie modułów naukowych oraz zacumowanego automatycznego statku transportowego z zapasami. Wizualizacje stacji często ukazują zadokowany do niej statek załogowy Shenzhou, tak jak w modelu na zdjęciu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz