Żarty i rzeczy poważne

Gdy raz [Diogenes] mówił o rzeczach poważnych, a nikt go nie słuchał, zaczął gwizdać, a gdy się ludzie zgromadzili wokół niego, łajał ich, że na głupi żart zbiegli się skwapliwie, do rzeczy poważnych natomiast ociągali się.

[Diogenes Laertios, „Żywoty i poglądy sławnych filozofów”, VI 27; tłum. ks. VI Witold Olszewski, red. Irena Krońska]

Zdarzyło się w pewnym teatrze, że powstał pożar za kulisami. Pajac wyszedł przed kurtynę, aby powiadomić o tym publiczność. Myślano, że to żart, i klaskano w dłonie; pajac powtórzył wiadomość; bawiono się jeszcze bardziej. Tak właśnie myślę — koniec świata nastąpi przy ogólnym śmiechu i klaskach dowcipnisiów, którzy będą myśleli, że to żarty.

[Søren Kierkegaard, „Albo – albo” (część pierwsza, Diapsalmata), tłum. Jarosław Iwaszkiewicz]