Pewnego razu stara kobieta nagabywała króla Demetriusza, kiedy ten przechodził obok, bez ustanku domagała się, żeby jej wysłuchał. „Nie mam czasu” — powiedział Demetriusz. „Więc nie bądź królem!” — wykrzyknęła kobieta. Dotknięty do żywego Demetriusz wrócił do domu, a po przemyśleniu sprawy odłożył wszystko inne i na kilka dni poświęcił się całkowicie tym, którzy chcieli, by ich wysłuchał, poczynając od kobiety, która go skarciła. Zaiste bowiem nic bardziej nie przystoi królowi niż wymierzanie sprawiedliwości.
Plutarch, „Żywoty równoległe. Demetriusz Poliorketes” 42.3-5.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz