Mark I, pierwszy czołg, po raz pierwszy użyty w walce w 1916 roku w bitwie nad Sommą.
Jesienią 1914 roku do Brytyjskiego Ministerstwa Wojny trafił pomysł budowy uzbrojonych gąsienicowych pojazdów pancernych, najprościej na bazie ciągników rolniczych. Traktorów nie brakowało, ale podczas prób przerobione maszyny grzęzły w błocie. Kiedy o pomyśle dowiedział się Winston Churchill, wówczas Pierwszy Lord Admiralicji, w ramach Królewskiej Marynarki Wojennej utworzył… Komitet Okrętów Lądowych, który miał finansować opracowywanie nowego rodzaju pojazdów i przeprowadzać ich testy. Po roku pierwszy czołg spełniający postawione warunki był gotowy. Od razu zamówiono w fabryce 100 sztuk. Teraz, dla utrzymania w tajemnicy nowej broni do czasu jej użycia, komitet poszukiwał nazwy kodowej dla pojazdów, gdyż określenie „okręt lądowy” od razu zdradzałoby wrogiemu wywiadowi przeznaczenie. Robotnikom pracującym przy produkowaniu dziwnych pudeł na gąsienicach powiedziano, że wykonują „mobilne zbiorniki na wodę”, przeznaczone na front w Mezopotamii i Rosji. Na bokach pojazdów wysyłanych z fabryki do ośrodka szkoleniowego malowano nawet po rosyjsku, cyrylicą: „Z troską dla Petersburga”. Początkowo rozważano nazwę kodową „water container” (pojemnik na wodę), którą zaraz odrzucono, bo Komitet stałby się znany jako Komitet WC. Ostatecznie przyjęto nazwę „tank”, co po angielsku oznacza zbiornik.
Mark I został zaprojektowany specjalnie do sprawnego pokonywania umocnień i okopów na polach bitew frontu zachodniego. Według założeń miał pokonywać okopy o szerokości do 2,4 m, stąd jego rozmiary i charakterystyczny wygląd: ogromny romboidalny kadłub, wzdłuż którego biegną gąsienice. Stąd także brak uzbrojonej wieży, której dodanie powodowałoby, że pojazd byłby zbyt wysoki i niestabilny. Zamiast tego główne uzbrojenie umieszczono w wybrzuszeniach na bokach czołgu. Mierzył niemal 8 metrów długości, 4 metry szerokości i 2,5 metra wysokości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz