Tylko na ziemi są kwiaty i pieśni piękne

Raz tylko przychodzimy na ziemię,
książęta Chichimeków.
Radujcie się, układajcie kwiaty.
Tylko przez chwilę jesteśmy na ziemi.
(…)
Dokąd zmierzamy? Dokąd odchodzimy?
Czy tam będziemy martwi,
czy żyli znowu?
Gdzie nikt nie umiera? Czy jest takie miejsce?

Tylko na ziemi
są kwiaty i pieśni piękne:
całe nasze bogactwo i ozdoba nasza.
Radujcie się!

[Poemat aztecki z XVI-wiecznego zbioru „Cantares Mexicanos”]

Codex Borbonicus, fragment karty 4

Siedząca na stołku postać to Xochipilli (wym. Szoczipili), Książę Kwiatów, aztecki bóg radości, miłości, kwiatów, poezji i śpiewu, tutaj występujący pod swoim kalendarzowym przydomkiem Macuilxochitl (Makuilszoczitl), Pięć Kwiatów. Macuilxochitl gra na bębnie i śpiewa. Śpiew symbolizują wydobywające się z jego ust i unoszące się w powietrzu charakterystyczne kształty, przypominające schematycznie przestawione zawirowania wiatru lub dymu. Oznaczają one w manuskryptach azteckich mówienie, wypowiadane słowa. Duży rysunek tego symbolu zwieńczony kwiatem podkreśla, że Xochipilli śpiewa pieśń.